'Derya Balcı". İNCİR MASALI .

Güneşin alası çok, her evin çilesi çok

Analar çeker yükü kimsenin bilesi yok.

Gelin çiçek derelim , yollarına serelim

Sevgi dolu türkülerle annemize verelim.

Çocuğa bakar anne, evini yapar anne

………..nınınınını……………………

Çocukluğumun şarkısı…

Gün doğmadan giderdik dedemin incir bahçesine. Çoluk çocuk bütün torunlar, halamlar, annem ve babaannem hepimiz traktörün römorkuna biner , bahçeye varınca teker teker inerdik ilk bahçemizin dolmasında. Mis gibi incir kokusunu çekerdim içime. Güneş doğmadan önceki serinlik, sabah rüzgarı ve incir ağacı kokusu…

Herkes bir ağacı alır, o ağacın incirini toplar. Amcam traktörü kullandığı için sabah şekerlemesini yapmak üzere gölgesi en koyu olan ağacı seçer ve uykuya dalar. Ben ve benden bir yaş büyük kuzenimle birlikte ağacın dibine düşen kuru incirleri toplardık. Öğlen olunca babaannemin yapmış olduğu ocak ateşinde zeytinyağıyla yapılmış kızartmadan afiyetle yerdik. Tadı hala damağımdadır. Erkek kuzenlerim yaramazlık peşindeyken hep annelerinden azar işitirdi. Sonra da gelip zorla incir sepetlerini römorkun yanına kadar taşırlardı. Annelere hizmet lazım değil mi. Dedemin incir bahçesi büyüktü. İncirleri topla topla bitmezdi. Taze incirler bitmeden kuru incirler başlardı. Kuru incirler bahçeden toplanır, eve getirilir. Evin önünde kocaman incir sergileri olurdu. Sabahları kuruyan incirler sergiden alınır ve seçilirdi. Biz de çocuğuz ya incirlerin ballarını toplarız kuzenimle. Sonra da onları avucumuzda biriktirir ballı ballı incir ballarını yerdik. Çok mutlu olurduk!

Bir arada yaşamayı her zaman sevmişimdir. Şimdi bakıyorum da o günlerden eser kalmamış. Kuzenler hepimiz ayrı ayrı şehirlere dağılmışız. Görev gereği, evlilik gereği birbirimizden ayrılmışız. Çoğumuz öğretmen olmuşuz. Kardeşliği, sevgiyi, bereketli toprakları öğrencilerimize öğretir olmuşuz.

İncir bahçesinden eve dönerken traktörün römorkunda avazımız çıktığı kadar bağırarak söylediğimiz şarkı hala dilimde…

Gelin çiçek derelim, yollarına serelim

Sevgi dolu türkülerle annemize verelim.

Derya Balcı /KHA