Kan rengi, kirmizi güllere bayilirdi. Zaten onlarla adasti da. Rose...Gül. Kocasinin sevgili Rose'u... Her yil Sevgililer Günü'nde kapinin önünde buldugu enfes fiyonklarla süslü kucak dolusu kirmizi güllerle kutlardi. Hic aksamadan. Hatta, esini kaybettigi yil dahi kapisi calinmis, gülleri kucagina birakilmisti.
Tipki gecmiste oldugu gibi, kücük bir kartla birlikte... Her yil güllere ilistirdigi karta ayni cümleleri yazardi: "Seni gecen sene bugünkünden daha cok seviyorum." Birden, bunlarin son gülleri oldugunu düsündü. Önceden ismarlamis olmaliydi. Ölecegini nasil bilebilirdi? Zaten her seyi önceden planlamayi ve yapmayi severdi. Yumurta kapiya gelmeden... Gülleri özenle iceri tasidi. Saplarini kesti, vazoya yerlestirdi. Vazoyu da konsolun üzerine, esinin kendisine gülümseyen fotografinin yanina koydu. Orada kocasinin koltugunda oturup saatlerce gülleri ve fotografi seyretti. Sessizce... Bitmek bilmeyen bir yil gecti. Yapayalniz ve hüzün dolu bir yil. Sonra bir sabah kapi calindi. Tipki eski günlerde oldugu gibi. Kirmizi gülleri, üzerinde kücük kartiyla birlikte esikteydi. Sevgililer Günü'nü kutluyordu. Gülleri iceri aldi. Saskinlik icinde dogru telefona gitti. Cicekci dükkanini aradi. Onu bu kadar üzmeye kimin ne hakki vardi? "Biliyorum" dedi, cicekci. "Esinizi gecen yil kaybettiniz. Telefon edeceginizi de biliyordum. Bugün size yolladigim gülleri cok önceden esiniz ismarlamis, parasini da ödemisti. Hep böyle yapardi zaten. Hic sansa birakmazdi. Dosyamda talimat var. Bu cicekleri size her yil yollayacagim. Bir de özel kart verdi, kendi el yazisiyla. Bilmeniz gerek diye düsünüyorum. Ölümünden sonra ciceklere ilistirmemi istedi?" Rose hickiriklar arasinda tesekkür ederek telefonu kapadi. Parmaklari titreyerek zarfi acti... "Merhaba sevgilim" diye basliyordu, kart.
"Bir yildir ayriyiz. Umarim senin icin cok zor olmamistir. Yalnizligini ve acilarini hissedebiliyorum. Giden sen, kalan ben olsaydim neler cekerdim, kimbilir? Sevgi paylasildiginda yasamin tadina doyum olmuyor. Seni kelimelerle anlatilamayacak kadar cok sevdim. Harika bir estin. Dostum, sevgilim, benim. Sadece bir yildir ayriyiz. Kendini birakma. Aglarken bile mutlu olmani istiyorum. Onun icin bundan sonraki yillarda güller hep kapimizda olacak. Onlari kucagina aldiginda paylastigimiz mutlulugu ve kutsandigimizi düsün. Seni hep sevdim. Her zaman da sevecegim. Ama yasamalisin. Devam etmelisin. Lütfen... Mutlulugu yeniden yakalamaya calis. Kolay degil, biliyorum ama bir yolunu bulacagina eminim. Güller, senin kapiyi acmadigin güne dek gelmeye devam edecek. O gün cicekci bes ayri zamanda gelip kapiyi calacak, eve dönüp dönmedigini kontrol edecek. Besinciden sonra emin olarak, gülleri ona verdigim yeni adrese getirip seninle yeniden ve ebediyyen kavustugumuz yere birakacak..."
Tipki gecmiste oldugu gibi, kücük bir kartla birlikte... Her yil güllere ilistirdigi karta ayni cümleleri yazardi: "Seni gecen sene bugünkünden daha cok seviyorum." Birden, bunlarin son gülleri oldugunu düsündü. Önceden ismarlamis olmaliydi. Ölecegini nasil bilebilirdi? Zaten her seyi önceden planlamayi ve yapmayi severdi. Yumurta kapiya gelmeden... Gülleri özenle iceri tasidi. Saplarini kesti, vazoya yerlestirdi. Vazoyu da konsolun üzerine, esinin kendisine gülümseyen fotografinin yanina koydu. Orada kocasinin koltugunda oturup saatlerce gülleri ve fotografi seyretti. Sessizce... Bitmek bilmeyen bir yil gecti. Yapayalniz ve hüzün dolu bir yil. Sonra bir sabah kapi calindi. Tipki eski günlerde oldugu gibi. Kirmizi gülleri, üzerinde kücük kartiyla birlikte esikteydi. Sevgililer Günü'nü kutluyordu. Gülleri iceri aldi. Saskinlik icinde dogru telefona gitti. Cicekci dükkanini aradi. Onu bu kadar üzmeye kimin ne hakki vardi? "Biliyorum" dedi, cicekci. "Esinizi gecen yil kaybettiniz. Telefon edeceginizi de biliyordum. Bugün size yolladigim gülleri cok önceden esiniz ismarlamis, parasini da ödemisti. Hep böyle yapardi zaten. Hic sansa birakmazdi. Dosyamda talimat var. Bu cicekleri size her yil yollayacagim. Bir de özel kart verdi, kendi el yazisiyla. Bilmeniz gerek diye düsünüyorum. Ölümünden sonra ciceklere ilistirmemi istedi?" Rose hickiriklar arasinda tesekkür ederek telefonu kapadi. Parmaklari titreyerek zarfi acti... "Merhaba sevgilim" diye basliyordu, kart.
"Bir yildir ayriyiz. Umarim senin icin cok zor olmamistir. Yalnizligini ve acilarini hissedebiliyorum. Giden sen, kalan ben olsaydim neler cekerdim, kimbilir? Sevgi paylasildiginda yasamin tadina doyum olmuyor. Seni kelimelerle anlatilamayacak kadar cok sevdim. Harika bir estin. Dostum, sevgilim, benim. Sadece bir yildir ayriyiz. Kendini birakma. Aglarken bile mutlu olmani istiyorum. Onun icin bundan sonraki yillarda güller hep kapimizda olacak. Onlari kucagina aldiginda paylastigimiz mutlulugu ve kutsandigimizi düsün. Seni hep sevdim. Her zaman da sevecegim. Ama yasamalisin. Devam etmelisin. Lütfen... Mutlulugu yeniden yakalamaya calis. Kolay degil, biliyorum ama bir yolunu bulacagina eminim. Güller, senin kapiyi acmadigin güne dek gelmeye devam edecek. O gün cicekci bes ayri zamanda gelip kapiyi calacak, eve dönüp dönmedigini kontrol edecek. Besinciden sonra emin olarak, gülleri ona verdigim yeni adrese getirip seninle yeniden ve ebediyyen kavustugumuz yere birakacak..."
0 Yorumlar