Sen neymişsin dediğimiz bu güzel şehir; içinde yaşayanlar için artık kabus olma durumunda hızla ilerliyor
50 YILDA GELİNEN NOKTA
Televizyonlarda ara sıra izlediğimiz Ayhan Işık, Sadri Alışık filmleri vardır İstanbul manzaraları ile dolup taşan.
Eminönü'nde taksiye binersiniz, hoop üç dakika içinde Tarabya'dasınız. Jön, Filiz Akın'ın elinden tutar romantik bir şekilde tüm şehri gezerler.
Zannedersiniz ki, bu şehri cinler periler sarmış.
Bomboş insansız sahneler.
50 yılda değişen bu kocaman şehri tanımak için zorluk çekmekteyiz.
Kültür yıkımına ve dejenerasyona uğramış gelişigüzel yapılarıyla adeta bir panayır alanına dönme yolunda son gazla gidiyor.
Taşı toprağı altın gibi uydurma bir inanışla yıllardır bir göç istilasının kurbanı ve her geçen gün yorucu bir hal almaya başlamasıyla var olan güzelliklerini kaybetmeye devam ediyor.
BİZİ DELİRTEN TRAFİK
Söze gerek yok. Yakından uzaktan tanıyanların dudaklarından dökülen tek kelime 'TRAFİK!.. Tabii bu başlangıç.
Altında daha ne sorunlar var da, bizi çökerten delirten en güncel konu trafik. Gideceğiniz yere savaş vermeden, asla gidemezsiniz. Kendinizi şehrin kollarına attığınız anda "ALLAH İŞİMİ RAST GETİRSİN" cümlesiyle yola koyulursunuz. Köprünün karşı tarafına geçmek istiyorsanız kendi aracınızla mümkün değildir. Çılgın köprü trafiğinde uzun süre kalmak zorundasınız. Gözünüz sürekli yolda ve saatinizdedir. Devamlı gideceğiniz yere özür mesajları atarsınız trafiğin durumunu anlatarak. Toplu taşımayı tercih ediyorsanız; yandınız gittiniz.
Bilumum karmaşanın içinde bayılma durumundasınız demektir. Arada size mendil satmaya çalışan veya avuç açan Suriyelilerle cenk yaparsınız.
İndiğiniz durakta taksi arayışı başlar.
Paşa taksiciler yol beğenmezler.
Keyifleri nereyi isterse oraya yolcu alırlar.
Tüm çantanızdaki servetinizi tüketir paşalarla şehir turu atarsınız araçtan araca geçerken.
VAZGEÇEMİYORUZ
Akşam arkadaşlarınızla toplanıp bir yere gitmeye kalksanız buluşma noktasını seçmek için kan ter içinde kalırsınız.
Cümle alem kendi yol durumuna göre mekan seçer. Ortak nokta için iç savaş yaşadıktan sonra karar verilir.
Hepimiz, seçtiğimiz güzergâhımıza geldiğimizde muhakkak anlatılacak bir hikayemiz vardır. Nefes nefese konuşmalar ardından siparişler ve orada da yaşanan binbir sorunlar. Gecenin sonu yaklaştıkça yine kara kara düşünmeler, navigasyonları açıp yol tarifleri tespit etmeler. Her defasında "Yok artık bu şehirde hayat bitmiş, yaşanmaz kaçıp bir Ege yapmalı" dedikten sonra şehrin garip büyüsü içinde yeniden içinde kaybolmak, artık rutin hale gelmiş durumda.
Uyuşmuş narkozlular halinde yaşamımıza devam ederiz. Hani; bir aşkın yanlış olduğunu bilirsiniz.
O ilişki sizin için bitmiştir artık da, hep aklınızda belki düzelir duygusu vardır ya. İşte İstanbul'da yaşamak galiba böyle bir şey. Vazgeçemeyeceğimiz bir duygu seli.
AHHHH... GÜZEL İSTANBUL...FİLİZ ÖZKOL-KHA.
0 Yorumlar