HAYAT…
Yaşamak için çok sebebim vardı dedi yaşlı adam
ve gözlerini odanın tavanına dikti.
Yaşamış mıydım yeteri kadar diye sordu ya da kaç
yıl yeterdi ona?
Annesinin onu kucağına aldığını hatırladı,
O şevkati hissetti,
Peki neredeydi annesi?
Ne kadar uzaktı ona?
Aslında çok uzun yıllar önce annesini kaybetmişti,
Ama o yıllar ne kadar da hızlı geçmişti!
İlk aşkını, ilk öpücüğü hatırladı,
Kalbi ne kadar da hızlı atmıştı!
Gerçekten aşk bu muydu?
Oysa ki kaç gün sürmüştü ona açılması?
Günler bu kadar uzun sürmüşken yıllar nasıl bu
kadar hızlı geçmişti?
Ne zaman büyümüştü?
İlk işe başladığı günü hatırladı, emekli olmasına o
zaman daha yıllar vardı.
Ne zaman evlenmiş,ne zaman bir ailesi olmuştu?
Sonsuza kadar demişti karısına evlendiklerinde
ve o sonsuz ne çabuk gelip bulmuştu karısını.
Sonsuz da aslında sonsuz değil miydi?
O da çabucak geçip gider miydi?
Bak o sona geldin dedi kendi kendine,
İşte buradasın ve yanında zamanın sana
biriktirdikleri dışında hiçbir şey yok!
Ve tek başınasın!
Hızlı akan nehirlerin önünde duramayacağın gibi
zamanın da önünde duramadın!
Bir gündü bir ömür
O da su gibi akıp geçti!
Nuray ÇAVUŞ
0 Yorumlar